غربت صبح
این روزها بهار با پیراهن گلدار و موهای سبز و روسری آبی اش عطر همیشگی اش را زده و پشت پنجره ی اتاقم نشسته.. اما دستی نیست که پرده ها را کنار بزند و بهار را به خانه
ام دعوت کند.. این روزها باران با انگشت های خیس و کوچکش دلواپس شمعدانی های طاقچه ی اتاقم شده ودائم پنجره را میکوبد.. اما دستی نیست که پنجره را باز کند و خاک تشنه ی گلدان را
سیراب کند.. این روزها بهارم برای تفویم است و بارن م تنها برای خیس شدن.. درخت خشکی را میمانم منتظر سوزانده شدن و جلوی چشمش، بهار، آرایشگری ماهر، با وسواس لایِ گیسوان درختانِ باغ، شکوفه میکارد .. ... لطفی کن و ببین مجسمه ی آن دخترک ِپیراهن سفیدِ عاشق که برای روز تولدت و لمس دست های تو بیقراری میکرد
آیا هنوز قلبی در دست دارد؟! اسفند از نیمه رد شد.. روزها بی رحمانه تمام میشوند و من دلم نمی آید به نبودنت یک سال اضافه کنم.. گفتم دلم؟! پیامک آمده.. تو نیستی ،ایرانسل است و آهنگ های پیشواز دارد.. نامه آمده.. تو نیستی،دوست دانشگاه است و کارت دعوت عروسی دارد.. ایمیل آمده.. تو نیستی،خبرنامه ی تخفیفان است و ساعت های مردانه دارد.. ... بهار آمده.. زمستان است و نقاب سبز به چهره دارد.. درست حس و حال تو را دارم آن جا که بغض اجازه نمیداد برای بلند گفتن بسم الله نماز مغرب.. یا آن جا که مکث
میکردی تا اشک نمازت را باطل نکند.. درست حس و حال تو را دارم، وقتی از این همه فاصله میخواهم بگویم تولدت مب...
_ این نوشته ی ناتمام برای یازدهم اسفند بود .. دلم بعدازظهر و سی و سه پل میخواد.. مثل همیشه خلوت ترین اتاقکش،با دوربین عکاسی و دل پر.. دلم اذون صبح و امام رضا میخواد.. مثل همیشه صحن گوهرشادش،با چادر سفید و چشمای پر.. دلم طلوع آفتاب و دریا میخواد.. مثل همیشه نشستن روی تکه سنگ های بزرگ ساحلش،با پاهای برهنه
و خیال پر.. من گوشه اتاقم؛ از کویر تا جنگل ،از غروب تا طلوع ،با تو سفر میکردم.. حالا اما، دنبال جایی برای خالی شدن میگردم..
| Design By : shotSkin.com |
